Τα βαθιά ρήγματα που υπάρχουν στην ισραηλινή κυβέρνηση για τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας ήρθαν στο φως αυτήν την εβδομάδα όταν ο υπουργός Άμυνας ζήτησε δημόσια από τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου τον ορισμό σαφούς στρατηγικής την ώρα που οι ισραηλινές δυνάμεις επιστρέφουν για να πολεμήσουν τις δυνάμεις της Χαμάς στους τομείς του παλαιστινιακού θύλακα που είχε θεωρηθεί ότι είχαν «εκκαθαριστεί» εδώ και μήνες.
Οι δηλώσεις του Γιοάβ Γκάλαντ, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι δεν θα συμφωνήσει στην εγκαθίδρυση στρατιωτικής κυβέρνησης στη Γάζα, απηχούν τη δυσφορία που υπάρχει στον ισραηλινό στρατό για την έλλειψη προσανατολισμού από τον Νετανιάχου σχετικά με τη διακυβέρνηση της Γάζας εάν και όταν θα σταματήσει ο πόλεμος.
Έφεραν επίσης στο προσκήνιο το ρήγμα ανάμεσα στους δύο κεντρώους υπουργού Μπένι Γκαντς και Γκάντι Άιζενκοτ, πρώην στρατηγούς του ισραηλινού στρατού, που υποστήριξαν τη θέση του υπουργού Άμυνα, από τη μία πλευρά, και τα ακροδεξιά, υπερορθόδοξα, εθνικιστικά κόμματα, υπό την ηγεσία του υπουργού Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριχ και του υπουργού Εσωτερικής Ασφαλείας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, από την άλλη, που καταδίκασαν τις δηλώσεις του Γιοάβ Γκάλαντ.
«Αυτός δεν είναι τρόπος διαχείρισης πολέμου», ήταν ο κεντρικός τίτλος του δεξιού ταμπλόιντ Israel Today που πλαισίωνε τη φωτογραφία των Νετανιάχου και Γκάλαντ να κοιτούν προς αντίθετες κατευθύνσεις.
Πέραν της «εξάρθρωσης» της Χαμάς και της επιστροφής των 130 ομήρων, ο Νετανιάχου δεν έχει αποσαφηνίσει ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος για τον τερματισμό της πολεμικής επιχείρησης.
Πάντως, υποστηριζόμενος από τους Μπεν-Γκβιρ και Σμότριχ, το δίδυμο που ηγείται του εποικιστικού κινήματος στη Δυτική Όχθη, απέρριψε οποιαδήποτε ανάμειξη της Παλαιστινιακής Αρχής στη μεταπολεμική Γάζα.
Ο Νετανιάχου αγωνίζεται να συγκρατήσει στη θέση της την ετερόκλιτη και ασταθή ισραηλινή κυβέρνηση και επιμένει να επαναλαμβάνει ότι στόχος του είναι η «καθολική νίκη» επί της Χαμάς. Μεταπολεμικά, η Γάζα μπορεί να κυβερνηθεί από μία πολιτική διοίκηση που δεν θα έχει σχέση με τη Χαμάς, με ισραηλινή στρατιωτική ευθύνη, συνολική στρατιωτική ευθύνη, δήλωσε σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο CNBC.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν πει ότι πρόσωπα επιρροής της παλαιστινιακής κοινωνίας και μέλη της παλαιστινιακής κοινωνίας των πολιτών μπορεί να επιστρατευθούν για να πληρώσουν το κενό που θα άφηνε ο διοικητικός μηχανισμός της Χαμάς μετά την «εξάρθρωσή» της. Αλλά προς το παρόν, δεν έχει γίνει αντιληπτή η παρουσία τέτοιων ηγετικών προσωπικοτήτων της παλαιστινιακής κοινωνίας που είναι ικανοί ή πρόθυμοι να αντικαταστήσουν την ηγεσία της Χαμάς, ενώ οι αραβικές χώρες δεν έχουν δείξει προθυμία να βοηθήσουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στέιτ Ντιπάρτμεντ: Η ανάπτυξη διεθνών δυνάμεων στη Γάζα θα ήταν ίσως επιζήμια για την νίκη του Ισραήλ επί της Χαμάς
«Για το Ισραήλ, οι επιλογές είναι είτε να σταματήσει τον πόλεμο και να αποσυρθεί είτε να εγκαθιδρύσει στρατιωτική διακυβέρνηση στον παλαιστινιακό θύλακα και να ελέγχει το σύνολο του εδάφους κανείς δεν ξέρει για πόσο, διότι μόλις αποχωρήσουν από μία περιοχή, η Χαμάς θα επανεμφανισθεί», προειδοποιεί ο Γιόσι Μέκελμπεργκ, του Middle East and North Africa Programme στο Chatham House.
Τακτικές ανταρτοπόλεμου
Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ αρνείται να δεχθεί οποιαδήποτε μορφή μόνιμης στρατιωτικής διακυβέρνησης της Λωρίδας της Γάζας γνωρίζοντας το υλικό και το πολιτικό κόστος που θα έχει μία επιχείρηση που θα θέσει σε οδυνηρή δοκιμασία τον ισραηλινό στρατό και την ισραηλινή οικονομία. Άλλωστε το φάσμα της πολυετούς ισραηλινής κατοχής του νοτίου Λιβάνου μετά τον πόλεμο του 1982 παραμένει στις μνήμες.
Απόρρητη έκθεση του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας, που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Yedioth Ahronoth, υπολογίζει ότι το κόστος της εγκαθίδρυσης και παραμονής στρατιωτικής διακυβέρνησης στη Λωρίδα της Γάζας ανέρχεται σε 20 δισεκατομμύρια σεκέλ (5,43 δισεκατομμύρια δολάρια) ετησίως, χωρίς το κόστος της ανοικοδόμησης. Οι ανάγκες για επιπλέον στρατιωτικές δυνάμεις στον παλαιστινιακό θύλακα θα τραβήξουν δυνάμεις από τα βόρεια σύνορα με τον Λίβανο και από τον κεντρικό τομέα, πράγμα που θα σημαίνει μεγάλη αύξηση των στρατιωτικών υποχρεώσεων των εφέδρων.
Η ανάληψη του πλήρους ελέγχου της Γάζας θα απαιτήσει τουλάχιστον τέσσερις μεραρχίες, περί τους 50.000 στρατιώτες, σύμφωνα με τον Μάικλ Μίλσταϊν, επικεφαλής του Palestinian Studies Forum στο Moshe Dayan Center for Middle Eastern and African Studies.
Την ώρα που, σύμφωνα με τους ισραηλινούς στρατιωτικούς διοικητές, χιλιάδες μαχητές της Χαμάς έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και οι περισσότερες οργανωμένες ένοπλες μονάδες της οργάνωσης έχουν διαλυθεί, μικρότερες ένοπλες ομάδες ξεφυτρώνουν στις περιοχές που ο ισραηλινός στρατός υποτίθεται ότι έχει «εκκαθαρίσει».
«Είναι μία πολύ ευέλικτη οργάνωση με ικανότητα ταχείας προσαρμογής» στις συνθήκες, λέει ο Μίλσταϊν. «Έχουν υιοθετήσει νέες μορφές ανταρτοπόλεμου».
Μια ιδέα για το κόστος που θα κληθεί το Ισραήλ να πληρώσει αν εμπλακεί στην αντιμετώπιση ενός μακράς διαρκείας ανταρτοπόλεμου μπορεί να δώσει το χθεσινό συμβάν, όταν πέντε ισραηλινοί στρατιώτες σκοτώθηκαν από τα φίλια πυρά ισραηλινού τανκ κατά τη διάρκεια σφοδρών συγκρούσεων στην περιοχή της Τζαμπάλια, μίας περιοχής, βόρεια της πόλης της Γάζας, που είχε «εκκαθαριστεί» από τον ισραηλινό στρατό κατά τα πρώτα στάδια του πολέμου.
Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού Ντάνιελ Χαγκάρι δήλωσε ότι δουλειά του στρατού είναι «να διαλύσει αυτές τις ζώνες όπου η Χαμάς επιστρέφει και προσπαθεί να αναταχθεί», αλλά άφησε το θέμα της αντικατάστασης της ισλαμιστικής οργάνωσης στη διακυβέρνηση της Γάζας να αποφασισθεί σε πολιτικό επίπεδο.
Αν και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειονότητα των Ισραηλινών υποστηρίζει τον πόλεμο, η υποστήριξη μειώνεται. Ολο και περισσότεροι θέτουν ως προτεραιότητα την επιστροφή των ομήρων, πριν από την εξάρθρωση της Χαμάς. Γεγονότα σαν το χθεσινό στην Τζαμπάλια αναμένεται ότι θα συρρικνώσουν την υποστήριξη προς τις πολεμικές επιχειρήσεις.
Ένα ακόμη θέμα που αναμένεται να προκαλέσει διχασμό στην ισραηλινή κοινωνία είναι η διένεξη σχετικά με την καθιέρωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας για την κοινότητα των υπερορθόδοξων εβραίων . Η στράτευσή τους υποστηρίζεται από τον Μπένι Γκαντς και τους πολιτικούς του συμμάχους, αλλά συναντά τη λυσσώδη αντίσταση των θρησκευτικών κομμάτων.
Ο Νετανιάχου έχει αποφύγει μέχρι στιγμής την αποχώρηση κάποιας συνιστώσας από τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό, που θα σήμαινε κατάρρευση της ισραηλινής κυβέρνησης.
Όμως, ο Γιοάβ Γκάλαντ, ο οποίος έχει ήδη ηγηθεί μίας εσωτερικής εξέγερσης κατά του Νετανιάχου πέρυσι για τη δικαστική μεταρρύθμιση που είχε ως στόχο τον περιορισμό της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, συγκρούεται συστηματικά με τους Σμότριχ και Μπεν-Γκβιρ. Και η πρόσφατη ρήξη του με τον Νετανιάχου μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία.
